Ηκόκκινη αλεπού(Vulpes vulpes) ή αλλιώς κοινή αλεπού, είναι ένα θηλαστικό της οικογένειας των κανιδών. Το είδος της ανήκει στο γένος Vulpes και είναι το πιο διαδεδομένο στην Ευρασία, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία, παρά το γεγονός ότι κυνηγιέται σε μεγάλες ποσότητες. Ο κύριος θηρευτής του είναι ο άνθρωπος, ο οποίος το κυνηγά για το γούνα του, για διασκέδαση, αλλά και επειδή είναι σαρκοφάγο ζώο που μπορεί να μεταδώσει λύσσα.
Περιγραφή της κόκκινης αλεπούς
Είναι έναθηλαστικόπου μοιάζει με μικρό σκυλί. Ονομάστηκε έτσι λόγω του χρώματος του τριχώματός του, που είναι κοκκινωπό. Ανάλογα με τη φυλή, τον τόπο διαβίωσης και την εποχή, το τρίχωμά του μπορεί να ποικίλει από ανοιχτό καφέ έως καφέ, περνώντας από το γκρι. Το βασικό χρώμα είναι το κόκκινο και είναι το πιο διαδεδομένο. Έχει μια μακριά, πυκνή ουρά που αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο του συνολικού μήκους του.
Μπορεί να έχει μήκος από 33 cm έως 43 cm. Τα χείλη, τα μάγουλα, το στήθος, το κάτω μέρος του σώματος και η άκρη της ουράς του είναι λευκού χρώματος, ενώ το λεπτό, μακρύ ρύγχος και τα λεπτά, κοντά πόδια του είναι μαύρου χρώματος. Τα αυτιά του είναι μακριά και μυτερά, με τρίχες που εμποδίζουν την είσοδο παρασίτων και εντόμων.
Το μέγεθος αυτής της αλεπούς
Το μέγεθος της αλεπούς μπορεί να ποικίλει ανάλογα με το είδος και τις περιοχές όπου ζει. Γενικά, το αρσενικό είναι μεγαλύτερο απότο θηλυκό. Αυτό το ζώο μπορεί να έχει μήκος από 90 cm έως 125 cm, συμπεριλαμβανομένης της ουράς. Για παράδειγμα, οι κόκκινες αλεπούδες που βρίσκονται στις βόρειες περιοχές είναι λίγο μεγαλύτερες. Μια ενήλικη κόκκινη αλεπού ζυγίζει από 3,6 kg έως 6,8 kg, με μέσο βάρος 6 kg, ενώ η θηλυκή αλεπού έχει μέσο βάρος 5,2 kg.
Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες της κόκκινης αλεπούς;
Η όσφρηση είναι η πιο ανεπτυγμένη αίσθηση της κόκκινης αλεπούς. Έχει περισσότερα οσφρητικά κύτταρα από τον άνθρωπο.Αυτό το κανίδιο,μπορεί να μυρίσει τις φωλιές όπου βρίσκονται τα κουνέλια, τα αυγά που είναι κρυμμένα στα ψηλά χόρτα. Ωστόσο, έχει και μια άλλη αίσθηση που είναι εξίσου ανεπτυγμένη, την ακοή. Είναι πολύ προσεκτική στο παραμικρό θόρυβο, μπορεί να περιμένει υπομονετικά το πέρασμα ενός ζώου, όπως ένα ποντίκι, στο χορτάρι ή στο χιόνι και, όταν αισθανθεί ότι το θήραμα είναι κοντά, του ορμάει. Αυτή η αίσθηση της είναι πολύ χρήσιμη όταν κυνηγά.
Αν αγαπάτε τις αλεπούδες και θέλετε να τις ζωγραφίσετε, ελάτε να μάθετε συμβουλευόμενοι τομαθήματα σχεδίου για την αλεπού
Αρκεί αυτή η αλεπού να κουνήσει απαλά ένα αυτί για να εντοπίσει ένα ζώο όπως ένα κουνέλι που βρίσκεται στην κρυψώνα του. Αντίθετα, η αίσθηση που είναι λιγότερο ανεπτυγμένη είναι η όραση, αλλά δεν είναι όμως μέτρια σε αυτό το κανίδιο. Καθώς είναι ένα πονηρό ζώο, μερικές φορές σκάβει για να πιάσει ένα θήραμα που έχει εντοπίσει χάρη στην όσφρησή του και στη μυρωδιά που εκπέμπει το ζώο που θέλει να κυνηγήσει.
Άλλες ιδιαιτερότητες
Έχει και άλλες φυσικές ιδιαιτερότητες.Το τσακάλιέχει 42 δόντια που είναι πολύ κοφτερά. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, το σμάλτο ανανεώνεται όπως και τα νύχια. Αυτό το ζώο έχει 5 νύχια στα μπροστινά πόδια, ενώ στα πίσω πόδια έχει μόνο 4 νύχια.
Η διάρκεια ζωής της κόκκινης αλεπούς είναι πολύ μικρή. Αυτό το κανίδιο δεν ζει πολύ. Η διάρκεια ζωής του κυμαίνεται από 18 μήνες έως 3 χρόνια όταν ζει στη φύση. Η θηλυκή αλεπού που έζησε περισσότερο ήταν 9 ετών και βρισκόταν στην Αγγλία.
Πόσα είδη αλεπούδων υπάρχουν;
Καταγράφουμε περισσότερα από 30 είδη και τόσα υποείδη αλεπούδων. Ορισμένες αλεπούδες δεν έχουν ταξινομηθεί, αλλά ο αριθμός τους είναι μικρός, όπως η αλεπού που βρίσκεται στη Νότια Αμερική.
Ας ανακαλύψουμε τα σημάδια και τους ήχους του κανιδιού
Αυτό τοζώογια να επικοινωνεί με τασυγγενικά τουχρησιμοποιεί γαβγίσματα, γουργουρίσματα, ουρλιαχτά, γρυλίσματα, κακαρίσματα και γκρίνια. Αυτές οι κραυγές χρησιμοποιούνται για να επικοινωνεί, αλλά σε μικρή απόσταση.
Η αλεπού χρησιμοποιεί περισσότερο το γρύλισμα από τις άλλες κραυγές. Το γρύλισμα είναι μια βραχνή και σύντομη κραυγή που χρησιμοποιεί το θηλαστικό ως κραυγή συναγερμού. Όταν η αλεπού είναι σε οίστρο, οι κραυγές είναι πιο μακρές και πιο θλιβερές. Αυτές οι κραυγές χρησιμεύουν για να οριοθετήσουν την επικράτειά της ή για να δημιουργήσουν επαφή μεταξύ τουαρσενικού και του θηλυκού.
Η συμπεριφορά και το ταμπεραμέντο της κόκκινης αλεπούς
Είναι ένα ζώο που είναι ενεργό κυρίως το σούρουπο και τη νύχτα. Αυτό το θηλαστικό δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον του. Μπορεί να μετακινηθεί για δεκάδες χιλιόμετρα. Αν και αυτό το ζώο είναι κυρίωςνυκτόβιο, έχει δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας από τον Νοέμβριο έως τον Φεβρουάριο.
Από τον Νοέμβριο έως τον Φεβρουάριο είναι η περίοδος του ζευγαρώματος και είναι επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που αναζητά τροφή, καθώς αυτή έχει γίνει λιγότερο άφθονη. Κατά την περίοδο από Μάιο έως Ιούλιο, η αναζήτησητροφήςείναι σημαντική, καθώς είναι η περίοδος ανατροφής και οι αλεπουδάκια αρχίζουν να πετούν.
Ένα μικρό χαρακτηριστικό είναι ότι τα νεαρά αλεπουδάκια κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να κατακτήσουν νέα εδάφη. Αυτή η απόσταση μπορεί να φτάσει, για τα νεαρά αρσενικά, έως και 250 χιλιόμετρα από την κύρια φωλιά τους.
Το τρίχωμα της κόκκινης αλεπούς
Αυτό το κανίδιο είναι ένα ζώο που αλλάζει τρίχωμα. Τα πιο κοντά και πιο κοντινά στο δέρμα μαλλιά του πέφτουν κατά τη διάρκεια του Απριλίου. Στη συνέχεια, πέφτουν τα μακρύτερα και πιο ορατά μαλλιά. Η αναγέννηση των μαλλιών είναι σταδιακή και γίνεται περίπου στο τέλος της άνοιξης και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Η αναγέννηση των τριχών ξεκινά από το κάτω μέρος των ποδιών, στη συνέχεια από τα πλευρά, την πλάτη και τελειώνει με την ουρά. Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, η αλεπού βλέπει το τρίχωμά της να πυκνώνει μέχρι τις αρχές του χειμώνα. Αυτό το τρίχωμα της επιτρέπει να διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματός της κατά τη διάρκεια της κρύας περιόδου.
Η αναπαραγωγή της κόκκινης αλεπούς
Οι αλεπούδες είναι συχνά μονογαμικές, έχουν μόνο έναν σύντροφο. Συχνά, μια ίδια αλεπού προσεγγίζεται από δύο ή και περισσότερα αρσενικά. Ωστόσο, έχουν παρατηρηθεί φωλιές που κατοικούνταν από τρία ενήλικα άτομα που φρόντιζαν τα αλεπουδάκια. Η φωλιά της αλεπούς και της οικογένειάς της εκτείνεται σε έκταση 4 km² έως 8 km².
Η εποχή του ζευγαρώματος
Η εποχή του ζευγαρώματος διαρκεί από τα τέλη Δεκεμβρίου (στις θερμότερες περιοχές) έως τα μέσα Μαρτίου. Πριν από το ζευγάρωμα, οι κοκκινόγατες αναζητούν μια κατάλληλη φωλιά για να φιλοξενήσουν τα μικρά τους. Συνήθως πρόκειται για μια εγκαταλελειμμένη φωλιά μαρμότας. Οι αλεπούδες μπορούν να εγκατασταθούν σε φωλιά άλλου θηλαστικού.
Οι κοκκινοαλεπούδες λατρεύουν τους μικρούς λόφους στα χωράφια, τις όχθες κοντά σε ποτάμια, τους φράχτες και τις παρυφές των δασών. Καλύπτουν τις φωλιές τους με ξηρά υλικά, όπως χόρτα ή φύλλα, για να προστατεύσουν τα αλεπουδάκια από την υγρασία και κυρίως από το κρύο. Φυσικά, οι φωλιές έχουν πολλές εξόδους για να μπορούν να διαφύγουν σε περίπτωση κινδύνου.
Όταν η φωλιά είναι σε καλή κατάσταση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλά χρόνια. Μερικές φορές οι αλεπούδες μεταφέρουν τα μικρά τους σε άλλο μέρος, είτε για να ξεφύγουν από κάποιο κίνδυνο είτε για διασκέδαση.
Το ζευγάρωμα αυτού του έξυπνου ζώου
Η ζευγαρώματα λαμβάνει χώρα μεταξύ μέσα Ιανουαρίου και μέσα Φεβρουαρίου στο βόρειο ημισφαίριο.Η αλεπού,γεννά μετά από κύηση 50 έως 60 ημερών. Μπορεί να γεννήσει τέσσερα έως έξι μικρά στη φωλιά. Η φωλιά θα έχει διαμορφωθεί από τη μητέρα.
Ενδιαφέρεστε για τα αλεπουδάκια;διαβάστε το άρθρο μας για τα αλεπουδάκια
Τα αλεπουδάκια γεννιούνται τυφλά και αρχίζουν να βλέπουν μετά από περίπου δύο εβδομάδες. Η αλεπού-μαμά φροντίζει τα μωρά της μέχρι να ανοίξουν τα μάτια τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όπουτα μωράδεν έχουν ανοίξει τα μάτια τους, η αλεπού απαγορεύει στον μπαμπά αλεπούνα μπει στη φωλιά.
Μόλις τα αλεπουδάκια ανοίξουν τα μάτια τους και αρχίσουν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα, η αλεπού φροντίζει τα μικρά της όταν η μαμά φεύγει για κυνήγι.
Πού κοιμάται η κόκκινη αλεπού;
Αυτό το είδος ζώου θα μπορούσε να μπει στο βιβλίο των ρεκόρ. Είναι η πιο γνωστή αλεπού.Αυτό το πονηρό ζώοκαλύπτει σχεδόν ολόκληρη την ευρασιατική ήπειρο, εκτός από την περιοχή στο βορρά, όπως η Σιβηρία, στο νότιο τμήμα της Αραβικής Χερσονήσου, στη νότια Ινδία και στη νοτιοανατολική Ασία.
Κατέχει επίσης μεγάλο μέρος της Βόρειας Αμερικής, στη βόρεια ακτή της Αφρικής και βρίσκεται επίσης σε μεγάλο μέρος της Αυστραλίας, όπου έχει εισαχθεί. Συχνάζει σε όλα τα είδη των περιοχών. Μπορεί να βρεθεί σε δάση, χωράφια, έλη…. Βρίσκεται επίσης στις πόλεις, όπου ζει μαζί με τους ανθρώπους, καθώς είναι ένα ζώο που μπορεί να εξημερωθεί.
Το κυνήγι της κόκκινης αλεπούς
Στη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, το κυνήγι της κόκκινης αλεπούς με κυνηγόσκυλα είναι μια πολύ παλιά πρακτική. Αυτή η πρακτική απαγορεύτηκε πριν από λίγο καιρό. Στα ρωμαϊκά ή στα μύθια, η αλεπού συνδέεται με την πονηριά, κάτι που πιθανώς οφείλεται στο γεγονός ότι είναι δύσκολο να την κυνηγήσει κανείς, καθώς χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα για να ξεφύγει από τους θηρευτές της, όπως τα κυνηγόσκυλα που μπορούν να κυνηγήσουναυτό το πονηρό ζώο.
Κολυμπά η αλεπού;
Ίσως έχετε αναρωτηθεί αν η αλεπού κολυμπάει. Ναι, είναι πολύ καλή κολυμβήτρια. Ωστόσο, δεν απομακρύνεται πολύ από την ακτή, αλλά παραμένει στις παράκτιες περιοχές. Κολυμπά κυρίως για να κυνηγά ψάρια και να τα φάει.
Οι αλεπούδες σκαρφαλώνουν στα δέντρα;
Τοκόκκινο κανίδιο, έχει μόνο μερικώς ανασυρόμενα νύχια, τα οποία του επιτρέπουν να σκαρφαλώνει στα δέντρα, αλλά δεν είναι ευκίνητο. Αντίθετα, ηγκρίζα αλεπού, η οποία έχει πλήρως ανασυρόμενα νύχια όπως η γάτα, σκαρφαλώνει στα δέντρα με μεγάλη ευκινησία. Μερικές φορές κοιμάται ακόμη και στα κλαδιά.
Τι τρώει η αλεπού;
Η κόκκινη αλεπού είναι ένα πολύ ενεργό αρπακτικό που κυνηγάει όλο το χρόνο. Είναι παμφάγο ζώο και είναι πολύ ευέλικτο όταν πρόκειται για την εύρεση τροφής. Το καλοκαίρι, τρέφεται με μικρά θηλαστικά όπως κουνέλια, ποντίκια, σκαντζόχοιροι, … αλλά τρώει επίσης πουλιά, ψάρια, βατράχια, φρούτα και έντομα. Καθώς είναι ένα ζώο με πολύ ανεπτυγμένη ακοή και όσφρηση, αυτό του επιτρέπει να προσαρμόζει τη διατροφή του κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το κανίδιο δεν βρίσκει απαραίτητα τα θηράματα που λατρεύει. Τρέφεται λοιπόν με ό,τι τροφή μπορεί να βρει στη φύση. Προσαρμόζει λοιπόν τη διατροφή του ανάλογα με τις εποχές και επίσης ανάλογα με τους πόρους που βρίσκει.
Η αλεπού χρησιμοποιεί μια αρκετά ιδιαίτερη τεχνική κυνηγιού:το mulotage. Αυτή συνίσταται στο να κάνει ένα μικρό άλμα προς το θήραμά της, με τα μπροστινά πόδια τεντωμένα και τα πίσω λυγισμένα, με τα αυτιά στραμμένα προς το θήραμα. Η κοκκινοαλεπού είναι ένα ζώο που κυνηγάει μόνο του. Μπορεί επίσης να επιτεθεί σε ζώα εκτροφής, όπως οι κότες.
Είναι η αλεπού έξυπνη;
Αυτό το στρογγυλό ζώο είναι ένα από τα πιο έξυπνα της οικογένειας των κανιδών. Συχνά καταριέται ωςκλέφτρα κοτόπουλωνr. Πολλές ιστορίες έχουν ειπωθεί για αυτό το ζώο σχετικά με τον πονηρό και ύπουλο χαρακτήρα του. Είναι ένα ζώο που ανταποκρίνεται στην νοημοσύνη του. Είναι πονηρό, καιροσκόπο και πραγματικός ακροβάτης. Μπορεί εύκολα να τρυπώσει σε ένα κοτέτσι από μια πολύ μικρή τρύπα.
Ποια είναι τα αρπακτικά ζώα αυτού του είδους;
Οι αλεπούδες είναι ζώα που έχουν προσαρμοστεί τόσο καλά που μπορούν πλέον να ζουν μαζί με τους ανθρώπους. Οι αλεπούδες έχουν θηρευτές όπως όλα τα ζώα. Τα κατοικίδια ζώα τείνουν να μην ενοχλούν τα κανίδια. Η αλεπού κυνηγιέται και τρώγεται απόαρπακτικά όπως ο λύκος, η αρκούδα, ο ασβός, ο αετός, η κουκουβάγια και φυσικά ο άνθρωπος.
Ένα επιθετικό ζώο, φορέας ασθενειών;
Στη Γαλλία, τη δεκαετία του ’60, η λύσσα έκανε την επανεμφάνισή της. Την ίδια περίοδο, πραγματοποιήθηκε μια εκστρατεία κατά της αλεπούς, κατά την οποία επιτρεπόταν η θανάτωσή της με πυροβολισμούς, μέρα και νύχτα. Επιτρεπόταν επίσης η χρήση αερίων όπως το Zyklon B για την εξόντωση των λαγούμιων. Όμως, όλες αυτές οι προσπάθειες για την εξάλειψη της λύσσας απέτυχαν. Η μόνη τεχνική που κατάφερε να σταματήσει τη λύσσα ήταν η εκστρατεία εμβολιασμού. Στη Γαλλία, από το 2001, κανένα είδος ζώου, συμπεριλαμβανομένης της αλεπούς, δεν είναι φορέας της λύσσας.
Ωστόσο, είναι αλήθεια ότιαυτό το μικρό κόκκινο ζώοείναι φορέας άλλων ασθενειών, όπως η κυψελιδική εχινοκοκκίαση, μια σπάνια παρασιτική ασθένεια. Λόγω αυτής της ασθένειας, η κόκκινη αλεπού έχει χαρακτηριστεί επιβλαβής. Αλλά μπορούμε να αναρωτηθούμε γιατί οι γάτες και οι σκύλοι δεν έχουν χαρακτηριστεί επιβλαβείς, ενώ επηρεάζονται επίσης.
Είναι επικίνδυνα τα δαγκώματα της αλεπούς;
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η αλεπού φοβάται τον άνθρωπο. Συνεπώς, ο κίνδυνος δαγκώματος είναι πολύ μικρός, εκτός αν συναντήσουμε μια αλεπού που είναι άρρωστη, τραυματισμένη ή γονείς που θέλουν να προστατεύσουν τα μικρά τους.. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με όλα τα είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένης της αλεπούς.
Πρέπει να προσέχουμε τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στο ζώο. Επομένως, δεν πρέπει να το ταΐζουμε, να το αγγίζουμε ή να το φωτογραφίζουμε αν το δούμε από πολύ κοντά. Φυσικά, δεν συνιστάται να υιοθετήσετε ένα αλεπουδάκι.
Η αλεπού δεν αποτελεί κίνδυνο για τον οικιακό σκύλο, καθώς τον αποφεύγει. Μάλλον ο οικιακός σκύλος είναι μερικές φορές ο θηρευτής των αλεπουδιών.
Η αλεπού, ένας πολύτιμος σύμμαχος του ανθρώπου
Είναι ένας πραγματικός σύμμαχος για τους κήπους και το περιβάλλον. Αυτό το ζώο τρώει όχι μόνο κρέας, αλλά και μούρα και φρούτα, όταν είναι διαθέσιμα. Διασκορπίζει τους σπόρους αυτών των φρούτων και άλλων δέντρων. Αυτό βοηθά στην οικονομία και έχει αξία για το τοπίο. Αυτό το σαρκοφάγο ζώο έχει το ρόλο ενός φυσικού καθαριστή, ο οποίος είναι χρήσιμος για την υγιεινή.
Αν σας ενδιέφερε αυτό το άρθρο, ελάτε να ανακαλύψετετο άρθρο για τον κουνάβα
Σήμερα, εξακολουθεί να υπάρχει μια σκληρή στάση απέναντι σε αυτό το μικρό ζώο, παρά το γεγονός ότι μπορεί να αποτελέσει σύμμαχο για ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η γεωργία. Οι αλεπούδες είναι σκυλιά;
Το ξέρατε;
Η αλεπού είναι βοηθός των αγροτών. Με 6.000 τρωκτικά κατά μέσο όρο ετησίως, αυτό το κανίδιο είναι ο πρωταθλητής στην αλίευση τους
Η κοκκινοαλεπού επέζησε από τις χειρότερες πράξεις εξόντωσης. Την εποχή που η λύσσα μαινόταν, χιλιάδες κοκκινοαλεπούδες σφάζονταν κάθε χρόνο στη Βαλλωνία. Ακόμα και σήμερα, παρά το κυνήγι, τα μέσα καταστροφής και την κυκλοφορία των αυτοκινήτων που σκοτώνουν μία στις δύο αλεπούδες, η κοκκινοαλεπού εξακολουθεί να είναι πολύ διαδεδομένη.
Συμπέρασμα για τις αλεπούδες
Η κοκκινόαλεπού είναι όντως φορέας ασθενειών, ορισμένες από τις οποίες μπορούν να μεταδοθούν στον άνθρωπο. Αλλά το ίδιο ισχύει και για άλλα κατοικίδια ή άγρια ζώα.
Η επιμονή με την οποία αυτό το ζώο καταδιώκεται για να εξοντωθεί συνδέεται αναμφίβολα με το γεγονός ότι είναι φορέας της λύσσας εδώ και χρόνια. Δεν θέλει να το αγαπάμε, αλλά απλώς να μπορεί να ζει ήσυχα στη φύση.
